Welcome to the forum 👋, Guest
To access the forum content and all our services, you must register or log in to the forum. Becoming a member of the forum is completely free.
-
PËRSHËNDETJE VIZITOR!
Nëse ju shfaqet ky mesazh do të thotë se ju nuk jeni regjistruar akoma. Anëtarët e rregjistruar kanë privilegjin të marrin pjesë në tema të ndryshme si dhe të komunikojnë me anëtarët e tjerë. Bëhu pjesë e forumit Netedy.com duke u REGJISTRUAR këtu ose nëse ke një llogari KYCU. Komunikim alternative i ketij forumi me vajza dhe djem nga te gjithe trevat shqiptare? Hyr ne: CHAT SHQIP.
Shkrime të ndryshme
- Thread starter ALekSa
- Data e fillimit
Njerëzit e mirë sjellin dritë në botë sepse vijnë nga e kaluara e errët.
Në botën e errësirës në të cilën ata kanë lindur, ata përdorin pozitivitetin si një fener për të krijuar më shumë dritë. Ata shpesh përballen me fatkeqësi. Ata shtyhen në situata të dëmshme, si dhuna apo varfëria. Dhe ata kanë mësuar jo vetëm të kenë sukses. Ata kanë mësuar të kapërcejnë. Ata hedhin patericat dhe bëjnë të pamundurën: Ata mësojnë veten të vrapojnë dhe të arrijnë të tjerët në një botë që nuk pret askënd.
Njerëzit e mirë e duan shumë, sepse ata janë lënduar më së shumti nê jet.
Këta njerëz ka të ngjarë t'ju trajtojnë më mirë nëse janë lënduar nga një prind, nga një pjesëtar apo mik i familjes.
Pse po ndodh kjo; Njerëzit të cilëve u është thyer zemra e dinë se si është të bashkosh sërish pjesët e tyre.
Njerëzit e mirë kanë mësuar në mënyrën e vështirë se pengesat janë mundësi për arritje.
Zakonisht lindin pesimistë. Por me kalimin e kohës, ata mësojnë se si të jenë pozitivë. Ndoshta ata e kuptojnë se çdo gjë e vogël që duket se i tërheq poshtë në jetë, përfundimisht bëhet një hap drejt suksesit.
Njerëzit e mirë nuk duan që të tjerët të lëndohen ashtu siç u lënduan ata vetë.
Ata mund të jenë ngacmuar për njollat, veshët e mëdhenj ose puçrrat e tyre. Ndoshta një paaftësi fizike i bën ata të ndihen të padukshëm për njerëzit e tjerë. Ndoshta një tentativë për përdhunim, ndoshta dhunë fizike, mendore, vetë aftësia e kufizuar e padukshme i pengon ata të marrin kujdesin që u nevojitet. Dhe për shkak se ata e dinë se si është të ndihesh i torturuar, ata kurrë nuk do të donin t'i shkaktonin të njëjtën dhimbje dikujt tjetër. Mirësia lind nga ata që kanë njohur vetëm mizorinë. Në vend që të ngacmojnë të tjerët, njerëzit e mirë thyejnë natyrën ciklike të anestezisë. Ata japin komplimente dhe thonë fjalë inkurajuese. Ata duan që të tjerët të ndihen vërtet të bukur dhe të sigurt në një vend apo komunitet të shëmtuar dhe të poshtër.
Njerëzit e mirë zgjedhin të jenë luftëtarë që ndihmojnë të tjerët të mbijetojnë.
Ata mund të përballojnë çdo situatë që u del përpara. Ata e dinë se mund të mbijetojnë kudo sepse tashmë kanë arritur të mbijetojnë.
Ata mund të durojnë. Ata bëjnë ç'të munden për të ndihmuar të tjerët të ecin përpara. Në garën e jetës, shumica e vrapuesve zakonisht shikojnë vetëm përpara dhe fokusohen te vetja. Por njerëzit që kanë vuajtur shikojnë tek ata që mund të përjetojnë vështirësi të ngjashme. Ata gëzojnë miqtë, shpërndajnë mirësi, biseda kreative dhe motivojnë të tjerët të ecin në jet Ata bëhen dora e ndihmës duke dhënë këshilla njerëzore.
Ata nuk bëjnë lajka, por bëjnë e thonë atë çka që dëshirojnë të kenë dhe jenë për veten e tyre.
Web
Në botën e errësirës në të cilën ata kanë lindur, ata përdorin pozitivitetin si një fener për të krijuar më shumë dritë. Ata shpesh përballen me fatkeqësi. Ata shtyhen në situata të dëmshme, si dhuna apo varfëria. Dhe ata kanë mësuar jo vetëm të kenë sukses. Ata kanë mësuar të kapërcejnë. Ata hedhin patericat dhe bëjnë të pamundurën: Ata mësojnë veten të vrapojnë dhe të arrijnë të tjerët në një botë që nuk pret askënd.
Njerëzit e mirë e duan shumë, sepse ata janë lënduar më së shumti nê jet.
Këta njerëz ka të ngjarë t'ju trajtojnë më mirë nëse janë lënduar nga një prind, nga një pjesëtar apo mik i familjes.
Pse po ndodh kjo; Njerëzit të cilëve u është thyer zemra e dinë se si është të bashkosh sërish pjesët e tyre.
Njerëzit e mirë kanë mësuar në mënyrën e vështirë se pengesat janë mundësi për arritje.
Zakonisht lindin pesimistë. Por me kalimin e kohës, ata mësojnë se si të jenë pozitivë. Ndoshta ata e kuptojnë se çdo gjë e vogël që duket se i tërheq poshtë në jetë, përfundimisht bëhet një hap drejt suksesit.
Njerëzit e mirë nuk duan që të tjerët të lëndohen ashtu siç u lënduan ata vetë.
Ata mund të jenë ngacmuar për njollat, veshët e mëdhenj ose puçrrat e tyre. Ndoshta një paaftësi fizike i bën ata të ndihen të padukshëm për njerëzit e tjerë. Ndoshta një tentativë për përdhunim, ndoshta dhunë fizike, mendore, vetë aftësia e kufizuar e padukshme i pengon ata të marrin kujdesin që u nevojitet. Dhe për shkak se ata e dinë se si është të ndihesh i torturuar, ata kurrë nuk do të donin t'i shkaktonin të njëjtën dhimbje dikujt tjetër. Mirësia lind nga ata që kanë njohur vetëm mizorinë. Në vend që të ngacmojnë të tjerët, njerëzit e mirë thyejnë natyrën ciklike të anestezisë. Ata japin komplimente dhe thonë fjalë inkurajuese. Ata duan që të tjerët të ndihen vërtet të bukur dhe të sigurt në një vend apo komunitet të shëmtuar dhe të poshtër.
Njerëzit e mirë zgjedhin të jenë luftëtarë që ndihmojnë të tjerët të mbijetojnë.
Ata mund të përballojnë çdo situatë që u del përpara. Ata e dinë se mund të mbijetojnë kudo sepse tashmë kanë arritur të mbijetojnë.
Ata mund të durojnë. Ata bëjnë ç'të munden për të ndihmuar të tjerët të ecin përpara. Në garën e jetës, shumica e vrapuesve zakonisht shikojnë vetëm përpara dhe fokusohen te vetja. Por njerëzit që kanë vuajtur shikojnë tek ata që mund të përjetojnë vështirësi të ngjashme. Ata gëzojnë miqtë, shpërndajnë mirësi, biseda kreative dhe motivojnë të tjerët të ecin në jet Ata bëhen dora e ndihmës duke dhënë këshilla njerëzore.
Ata nuk bëjnë lajka, por bëjnë e thonë atë çka që dëshirojnë të kenë dhe jenë për veten e tyre.
Web
"Gjithçka që ju nevojitet është tashmë brenda jush" - Bill Bowerman
Një nga momentet përcaktuese në aventurën e zgjimit personal është të kuptuarit se ne të gjithë po punojmë drejt së njëjtës gjë: zhvillimit tonë personal. Rrethanat dhe individët ndryshojnë, por ne të gjithë jemi në një udhëtim në kërkim të asaj që do të zbulojë qëllimin tonë të vërtetë dhe do të na japë forcën që na nevojitet për ta përmbushur atë.
Por siç na kujton citati i mësipërm, ne tashmë kemi gjithçka që na nevojitet. Gjithçka është tashmë brenda nesh. Kjo do të thotë që detyra jonë nuk është të gjejmë diçka që kemi humbur, por të kuptojmë diçka që është brenda nesh.
Me fjalë të tjera, realizimi i potencialit tonë më të madh bëhet i mundur kur mësojmë të komunikojmë me shpirtin.
Ëndrrat janë një nga puset më të thella të vetë-zbulimit. Ne flemë për një të tretën e jetës sonë, ndoshta tridhjetë vjet ose më shumë. Kjo është shumë kohë. Vetëm mendoni se sa shumë mund të mësoni në 30 vjet. Në fakt, ëndrrat janë aq të rëndësishme për zhvillimin psikologjik të një personi sa Carl Jung, psikologu i shquar i shekullit të 20-të, zhvilloi një praktikë të tërë të interpretimit të ëndrrave të pacientëve si një rrugë e personalizuar drejt zbulimit të vetvetes.
Në vëllimet e veprës së tij ai shkroi për fuqinë e simbolizimit të ëndrrave për të sqaruar dhe ndriçuar më mirë rrugën e duhur drejt aftësisë dalluese. Endrrat shërbejnë si imazhe të ngjarjeve arketipale që ndodhin brenda mendjes nën ndërgjegjeshëm të dikujt kur dikush përballet me pengesa për ndryshimin personal.
“Ëndrrat janë produkte objektive dhe spontane të shpirtit të pavetëdijshëm që nuk janë nën kontrollin e vullnetit. Është natyrë e pastër. Ata na tregojnë të vërtetën e papërpunuar, natyrore dhe për këtë arsye na tregojnë një sjellje që përputhet me natyrën tonë themelore njerëzore kur vetëdija jonë është larguar shumë nga themelet e saj dhe është në një rrugë qorre." - Carl Jung
Gjëja e mahnitshme është se shumë nga simbolet në ëndrra janë universale. Kjo do të thotë, të njëjtat imazhe u shfaqen shumë njerëzve shpesh me të njëjtin kuptim. Të gjithë jemi pjesë e strukturës së një ndërgjegjeje kolektive, një lloj fushe memorie ku ndodh zhvillimi i tyre instinktiv. Kjo është arsyeja pse simbolet dhe kuptimi i tyre mund të interpretohen njësoj për shumë njerëz.
"Një simbol është formimi më i mirë i mundshëm i një përmbajtje psikike relativisht të panjohur." - Carl Jung
Por të gjithë janë unik dhe shumë nga përmbajtja e ëndrrave tuaja mund të interpretohet vetëm nga ju, ndoshta me një udhëzim të vogël. Praktika e interpretimit të ëndrrave është e lashtë dhe shpesh ndërmerrej nga shamani ose shëruesi fisnor. Është një mënyrë për të komunikuar me përmbajtjen e gjerë të mendjes nënndërgjegjeshëm.
Ky lloj komunikimi konsiderohej ndërhyrje hyjnore dhe në disa kultura, vetëm ata me fuqi të mbinatyrshme mund të interpretonin misteret e fshehura që zbulonin ëndrrat.
Vëzhgimi i ëndrrave tuaja dhe deshifrimi i mesazheve që gjenden në imazhet, simbolet, personazhet dhe peizazhet mund të jetë një përvojë magjike. Dhe sot çdokush mund ta bëjë këtë... dhe të korrë shumë përfitime.
Ëndrrat tuaja mund të parashikojnë të ardhmen - duke ju ndihmuar të udhëhiqeni. Disa madje ëndërronin të vizitonin botë të tjera, madje edhe të kaluarën apo një jetë paralele.
Ne jemi të gjithë këtu për të shkëlqyer dhe për të realizuar potencialin tonë. Kjo është ajo që bëjnë qeniet njerëzore dhe ndërsa vetëdija për udhëtimin zgjerohet, ju do të gjeni më shumë udhëzime dhe njohuri. Ëndrrat janë një depo e mrekullueshme informacioni për veten tuaj.
Web
Një nga momentet përcaktuese në aventurën e zgjimit personal është të kuptuarit se ne të gjithë po punojmë drejt së njëjtës gjë: zhvillimit tonë personal. Rrethanat dhe individët ndryshojnë, por ne të gjithë jemi në një udhëtim në kërkim të asaj që do të zbulojë qëllimin tonë të vërtetë dhe do të na japë forcën që na nevojitet për ta përmbushur atë.
Por siç na kujton citati i mësipërm, ne tashmë kemi gjithçka që na nevojitet. Gjithçka është tashmë brenda nesh. Kjo do të thotë që detyra jonë nuk është të gjejmë diçka që kemi humbur, por të kuptojmë diçka që është brenda nesh.
Me fjalë të tjera, realizimi i potencialit tonë më të madh bëhet i mundur kur mësojmë të komunikojmë me shpirtin.
Ëndrrat janë një nga puset më të thella të vetë-zbulimit. Ne flemë për një të tretën e jetës sonë, ndoshta tridhjetë vjet ose më shumë. Kjo është shumë kohë. Vetëm mendoni se sa shumë mund të mësoni në 30 vjet. Në fakt, ëndrrat janë aq të rëndësishme për zhvillimin psikologjik të një personi sa Carl Jung, psikologu i shquar i shekullit të 20-të, zhvilloi një praktikë të tërë të interpretimit të ëndrrave të pacientëve si një rrugë e personalizuar drejt zbulimit të vetvetes.
Në vëllimet e veprës së tij ai shkroi për fuqinë e simbolizimit të ëndrrave për të sqaruar dhe ndriçuar më mirë rrugën e duhur drejt aftësisë dalluese. Endrrat shërbejnë si imazhe të ngjarjeve arketipale që ndodhin brenda mendjes nën ndërgjegjeshëm të dikujt kur dikush përballet me pengesa për ndryshimin personal.
“Ëndrrat janë produkte objektive dhe spontane të shpirtit të pavetëdijshëm që nuk janë nën kontrollin e vullnetit. Është natyrë e pastër. Ata na tregojnë të vërtetën e papërpunuar, natyrore dhe për këtë arsye na tregojnë një sjellje që përputhet me natyrën tonë themelore njerëzore kur vetëdija jonë është larguar shumë nga themelet e saj dhe është në një rrugë qorre." - Carl Jung
Gjëja e mahnitshme është se shumë nga simbolet në ëndrra janë universale. Kjo do të thotë, të njëjtat imazhe u shfaqen shumë njerëzve shpesh me të njëjtin kuptim. Të gjithë jemi pjesë e strukturës së një ndërgjegjeje kolektive, një lloj fushe memorie ku ndodh zhvillimi i tyre instinktiv. Kjo është arsyeja pse simbolet dhe kuptimi i tyre mund të interpretohen njësoj për shumë njerëz.
"Një simbol është formimi më i mirë i mundshëm i një përmbajtje psikike relativisht të panjohur." - Carl Jung
Por të gjithë janë unik dhe shumë nga përmbajtja e ëndrrave tuaja mund të interpretohet vetëm nga ju, ndoshta me një udhëzim të vogël. Praktika e interpretimit të ëndrrave është e lashtë dhe shpesh ndërmerrej nga shamani ose shëruesi fisnor. Është një mënyrë për të komunikuar me përmbajtjen e gjerë të mendjes nënndërgjegjeshëm.
Ky lloj komunikimi konsiderohej ndërhyrje hyjnore dhe në disa kultura, vetëm ata me fuqi të mbinatyrshme mund të interpretonin misteret e fshehura që zbulonin ëndrrat.
Vëzhgimi i ëndrrave tuaja dhe deshifrimi i mesazheve që gjenden në imazhet, simbolet, personazhet dhe peizazhet mund të jetë një përvojë magjike. Dhe sot çdokush mund ta bëjë këtë... dhe të korrë shumë përfitime.
Ëndrrat tuaja mund të parashikojnë të ardhmen - duke ju ndihmuar të udhëhiqeni. Disa madje ëndërronin të vizitonin botë të tjera, madje edhe të kaluarën apo një jetë paralele.
Ne jemi të gjithë këtu për të shkëlqyer dhe për të realizuar potencialin tonë. Kjo është ajo që bëjnë qeniet njerëzore dhe ndërsa vetëdija për udhëtimin zgjerohet, ju do të gjeni më shumë udhëzime dhe njohuri. Ëndrrat janë një depo e mrekullueshme informacioni për veten tuaj.
Web
Qetësia do të thotë fuqia për t'u përqendruar dhe përqendruar në çdo gjë që keni në dispozicion për të fituar, për të kapërcyer vështirësitë, për të çliruar veten nga ajo që ju shqetëson, ju lëndon, ju shtyp.
Sepse ajo që keni, keni pasur gjithmonë dhe nuk do t'ju merret kurrë është aftësia për të qenë të qetë në mes të trazirave.
Është aftësia për të gjetur qendrën tuaj kur të tjerët rreth jush pengohen.
Është forca për të mbijetuar kur gjithçka rreth jush po fundoset.
Është fuqia për të hapur rrugë ku të gjitha shtigjet zhduken.
Sepse kur mund të jesh i qetë në mes të shqetësimit, në qendër të çdo shqetësimi, atëherë ke fuqinë ta përballosh me gjakftohtësi, në mënyrë krijuese dhe fitimtare.
Qetësia është ajo fuqi e veçantë që do të ndihmojë qëllimin për ta arritur aty ku do dhe lufton të jesh.
Web
Sepse ajo që keni, keni pasur gjithmonë dhe nuk do t'ju merret kurrë është aftësia për të qenë të qetë në mes të trazirave.
Është aftësia për të gjetur qendrën tuaj kur të tjerët rreth jush pengohen.
Është forca për të mbijetuar kur gjithçka rreth jush po fundoset.
Është fuqia për të hapur rrugë ku të gjitha shtigjet zhduken.
Sepse kur mund të jesh i qetë në mes të shqetësimit, në qendër të çdo shqetësimi, atëherë ke fuqinë ta përballosh me gjakftohtësi, në mënyrë krijuese dhe fitimtare.
Qetësia është ajo fuqi e veçantë që do të ndihmojë qëllimin për ta arritur aty ku do dhe lufton të jesh.
Web
Njerëzit largohen. Ata largohen nga ju, nga jeta juaj, nga bota juaj. Ata largohen dhe bëhen kujtime diku në fund të mendjes. Mendime të shpërndara dhe fytyra të turbullta, pa ngjyra dhe aroma, të lënë vetëm me një ndjenjë, secila unike, nga ajo që ai mundi të të trajtonte kur ishte në rrugën tënde.
Njerëzit largohen dhe ju nuk mund të bëni asgjë për këtë. Askush nuk mund të bëjë asgjë. Momente gëzimi, momente humbjeje. Një slitë që jeta shkon lart e poshtë me hipje të panjohura dhe largime të papritura. Ti, e rrënjosur në ndenjëse, shikon nga dritarja stacionet dhe qëndron i palëvizur. Si makthet që të gjejnë natën duke u përpjekur të bërtasësh dhe nuk del zë.
Ata që kanë ardhur për mirë po ikin. Që ju mbushin me dashuri dhe mirësi. Ata me të cilët i ndjen ditët janë më të bukura dhe gotat gjysmë plot. Ata, zëri i të cilëve të qetëson dhe këshillat e të cilëve të çojnë një hap më tej. Ata largohen dhe zhduken dhe ju as nuk mund të zemëroheni dhe as të bëni asgjë për këtë. Ju vetëm mund ta duroni atë dhimbje.
Humbja është e vështirë. Ka një hendek të madh. Ato janë humnera në ju që do të mbeten gjithmonë të tilla. Bosh. Nuk vihen, nuk mbulohen, nuk grimohen. Humnerat mbeten. Askush tjetër nuk mund të plotësojë boshllëkun e të ikurit. Nuk ka asnjë zëvendësues, asnjë zëvendësues. Njerëz unikë, unikë dhe zbrazëtia që ata lënë me ikjen e tyre.
Web
Njerëzit largohen dhe ju nuk mund të bëni asgjë për këtë. Askush nuk mund të bëjë asgjë. Momente gëzimi, momente humbjeje. Një slitë që jeta shkon lart e poshtë me hipje të panjohura dhe largime të papritura. Ti, e rrënjosur në ndenjëse, shikon nga dritarja stacionet dhe qëndron i palëvizur. Si makthet që të gjejnë natën duke u përpjekur të bërtasësh dhe nuk del zë.
Ata që kanë ardhur për mirë po ikin. Që ju mbushin me dashuri dhe mirësi. Ata me të cilët i ndjen ditët janë më të bukura dhe gotat gjysmë plot. Ata, zëri i të cilëve të qetëson dhe këshillat e të cilëve të çojnë një hap më tej. Ata largohen dhe zhduken dhe ju as nuk mund të zemëroheni dhe as të bëni asgjë për këtë. Ju vetëm mund ta duroni atë dhimbje.
Humbja është e vështirë. Ka një hendek të madh. Ato janë humnera në ju që do të mbeten gjithmonë të tilla. Bosh. Nuk vihen, nuk mbulohen, nuk grimohen. Humnerat mbeten. Askush tjetër nuk mund të plotësojë boshllëkun e të ikurit. Nuk ka asnjë zëvendësues, asnjë zëvendësues. Njerëz unikë, unikë dhe zbrazëtia që ata lënë me ikjen e tyre.
Web
Çfarë ju mungon?
Një nga #pyetjet më të rëndësishme që mund t'i bëjmë vetes është si vijon: "A jam ndjerë ndonjëherë sikur diçka mungon në jetën time?"
Mungesat mund të jenë të pranishme tek ne dhe të na mbushin me #emocione që duhen shprehur, përjetuar. Nëse nuk i censuroni përgjigjet tuaja, mund të merrni informacione të dobishme për veten, marrëdhëniet tuaja, të tashmen dhe të ardhmen tuaj
Ju mund të filloni duke identifikuar se çfarë gjërash dhe njerëzish do të dëshironit të kishit por nuk do t'i kishit më
Mund të fokusoheni në #filozofinë që keni për mungesën. Eksploroni besimet tuaja. Një nga mendimet më të detyrueshme është për shembull se "Unë nuk jam i destinuar të kem disa gjëra" ose "çfarë doni që jeta e mirë është për të tjerët"
Mund të vazhdoni të mendoni për arsyet që mendoni se nuk e keni atë që ju mungon. Disa arsye mund të përfshijnë mungesën e kohës, mungesën e fatit, apo edhe #fuqi apo #energji
Së fundi, një pjesë e rëndësishme e kësaj pune është ndjenja që nuk mund ta përshkruajmë "çfarë na mungon saktësisht" me gjithë #ndershmërinë që tregojmë. Përgjigja mund të qëndrojë në kuptimin e një qëllimi dhe kuptimi më të thellë në jetën tonë. Madje mund të lidhet me të drejtën tonë për të ndier gëzim duke jetuar jetën tonë pikërisht ashtu siç duam. Ne mund të jetojmë ende me #vlera që nuk janë tonat dhe kështu të kufizohemi në një jetë që thjesht… i përket të tjerëve
Ndjenja se po ecim në rrugën tonë përfshin #sigurinë se po bëjmë gjënë "e duhur" për ne. Mungesa e kësaj zgjedhjeje në fakt mund të na shterë nga energjia jonë jetike
Sot do të gjej #guximin dhe do të pyes veten: "Çfarë të mungon sot?" dhe pastaj do të shoh se çfarë mund të bëj për këtë…
Nancy Psimenatou
Një nga #pyetjet më të rëndësishme që mund t'i bëjmë vetes është si vijon: "A jam ndjerë ndonjëherë sikur diçka mungon në jetën time?"
Mungesat mund të jenë të pranishme tek ne dhe të na mbushin me #emocione që duhen shprehur, përjetuar. Nëse nuk i censuroni përgjigjet tuaja, mund të merrni informacione të dobishme për veten, marrëdhëniet tuaja, të tashmen dhe të ardhmen tuaj
Ju mund të filloni duke identifikuar se çfarë gjërash dhe njerëzish do të dëshironit të kishit por nuk do t'i kishit më
Mund të fokusoheni në #filozofinë që keni për mungesën. Eksploroni besimet tuaja. Një nga mendimet më të detyrueshme është për shembull se "Unë nuk jam i destinuar të kem disa gjëra" ose "çfarë doni që jeta e mirë është për të tjerët"
Mund të vazhdoni të mendoni për arsyet që mendoni se nuk e keni atë që ju mungon. Disa arsye mund të përfshijnë mungesën e kohës, mungesën e fatit, apo edhe #fuqi apo #energji
Së fundi, një pjesë e rëndësishme e kësaj pune është ndjenja që nuk mund ta përshkruajmë "çfarë na mungon saktësisht" me gjithë #ndershmërinë që tregojmë. Përgjigja mund të qëndrojë në kuptimin e një qëllimi dhe kuptimi më të thellë në jetën tonë. Madje mund të lidhet me të drejtën tonë për të ndier gëzim duke jetuar jetën tonë pikërisht ashtu siç duam. Ne mund të jetojmë ende me #vlera që nuk janë tonat dhe kështu të kufizohemi në një jetë që thjesht… i përket të tjerëve
Ndjenja se po ecim në rrugën tonë përfshin #sigurinë se po bëjmë gjënë "e duhur" për ne. Mungesa e kësaj zgjedhjeje në fakt mund të na shterë nga energjia jonë jetike
Sot do të gjej #guximin dhe do të pyes veten: "Çfarë të mungon sot?" dhe pastaj do të shoh se çfarë mund të bëj për këtë…
Nancy Psimenatou
Njeriu fillon jetën e tij, plot dashuri, butësi, optimizëm dhe besim.
Kjo pranverë emocionale gradualisht shteron në zemër e tij derisa ai rritet, dhe me kalimin e kohës kthehet në një plak të vjetër, egoist, koprrac i cili nuk ndjen gjë tjetër veç interesave të tij personale.
Arsyeja është se ëndrrat e tij dhe emocionet e pastra përplasen herë pas here me zhgënjim dhe e lëkundje të besimit në botën dhe në njerëzit.
Miku e tradhton, e shoqja e genjen, shoku e shfrytezon dhe nuk gjen më rezerva emocionale në zemer për të mbuluar këto deshtime, nuk mundet më të ruaj buzeqeshjen dhe optimizmin, për rrjedhojë fillon të humbë freskinë, thahet, egërsohet dhe zemërimi i tij kthehet kundër gjithë gjithë botës.
Arsyeja e kësaj është, mos gjetja e butësisë së mjaftueshme në jetë, as në në zemër, as tek miqët dhe gjithë kjo e sjell falimentimin!
Zemrës së madhe nuk do të duhej t’i ndodht kjo, sado do që të rritet e të vjetërohet, sepse një zemër e madhe gjen në vetvete aftësinë për të ofruar gjithmonë butësi, pavarësisht se çfarë i ndodh dhe sado goditje që merr.
Problemi që kemi të gjithë është... nevoja jonë për dashuri!
Nga libri: 55 probleme dashurie
Dr.Mustafa Mahmud
Kjo pranverë emocionale gradualisht shteron në zemër e tij derisa ai rritet, dhe me kalimin e kohës kthehet në një plak të vjetër, egoist, koprrac i cili nuk ndjen gjë tjetër veç interesave të tij personale.
Arsyeja është se ëndrrat e tij dhe emocionet e pastra përplasen herë pas here me zhgënjim dhe e lëkundje të besimit në botën dhe në njerëzit.
Miku e tradhton, e shoqja e genjen, shoku e shfrytezon dhe nuk gjen më rezerva emocionale në zemer për të mbuluar këto deshtime, nuk mundet më të ruaj buzeqeshjen dhe optimizmin, për rrjedhojë fillon të humbë freskinë, thahet, egërsohet dhe zemërimi i tij kthehet kundër gjithë gjithë botës.
Arsyeja e kësaj është, mos gjetja e butësisë së mjaftueshme në jetë, as në në zemër, as tek miqët dhe gjithë kjo e sjell falimentimin!
Zemrës së madhe nuk do të duhej t’i ndodht kjo, sado do që të rritet e të vjetërohet, sepse një zemër e madhe gjen në vetvete aftësinë për të ofruar gjithmonë butësi, pavarësisht se çfarë i ndodh dhe sado goditje që merr.
Problemi që kemi të gjithë është... nevoja jonë për dashuri!
Nga libri: 55 probleme dashurie
Dr.Mustafa Mahmud
Tema u rihap
"Të heshtësh nuk do të thotë se nuk kam asgjë për të thënë, apo se ajo që shoh më përshtatet. Heshtja ime do të thotë: "Unë e kuptoj kush je dhe nuk ja vlen as vëmendjen time".
Heshtja nuk është bosh por është... plot përgjigje. Vetëm kur arrini të “heshtni”, duke shmangur diskutimet e kota, tregoni inteligjencën dhe mençurinë tuaj. Kjo është lloji i filozofisë që nuk ka lindur për t'u mësuar, por për t'u "praktikuar".
"Të heshtësh nuk do të thotë se nuk kam asgjë për të thënë, apo se ajo që shoh më përshtatet. Heshtja ime do të thotë: "Unë e kuptoj kush je dhe nuk ja vlen as vëmendjen time".
Heshtja nuk është bosh por është... plot përgjigje. Vetëm kur arrini të “heshtni”, duke shmangur diskutimet e kota, tregoni inteligjencën dhe mençurinë tuaj. Kjo është lloji i filozofisë që nuk ka lindur për t'u mësuar, por për t'u "praktikuar".
Nuk je më vetëm.
Ishte një nga ato ditë të zymta,ku pavarësisht shiut që binte asaj i pëlqente shpesh të mbyllte çadrën e të lagej në piklat e tij.
Vetëm ato momente ndjente sikur të paktën diçka ishte e saja në këtë jetë.
Ishin pikat e shiut që jo rrallë herë puthnin lotët e saj.
U bë tri vite që ishte divorcuar.
Tri vjet që punonte gjatë gjithë ditës , thjesht që mos të mendonte.
Mos të mendonte dhunën që shumë herë fali për hir të dashurisë.
Mos mendonte për derën e familjes që ju përplas fytyrës kur më së shumti kishte nevojë.
Tri vite jetë pa një motiv për të jetuar.
I hodhi një vështrim pasqyrës e nuk i pëlqeu fare fytyra e mrrolur që pasqyrohej aty.
I veshi vetes një të atillë buzëqeshje,që kushdo që do e shihte do betohej se ishte e shtirur.
Hodhi flokët supeve,shfryhu lehtë e doli jashtë.
Në të dalë të pallatit ishin të njëjtat sy,që qartazi e kërkonin.
Aq sa e intrigonte prania e atij njeriu,aq edhe frikë ndjente.
Fundja, çfarë mund të kërkonte prej saj dikush që as ka marrë guximin t'i afrohet por vetëm e sheh nga larg?
Vendosi më në fund të ecë drejt tij,me një guxim paksa të ndrydhur.
Teksa mori drejtimin për nga njeriu misterioz,një dorë i shtrëngoi fort krahun.
Ishte ai,mankthi i gjithë këtyre viteve.
-Kur...Kur dole nga burgu?..E pyeti me zërin që i dridhej prej frike.
-Sapo dola,i tha ai.Erdha të mbaroj punën e lënë përgjysmë.
Bëri t'a tërhiqte nga flokët,por ato momente njeriu misterioz ju afrua e i qëlloi me sa fuqi kishte.
-Mos guxo t'a prekësh me dorë,i'a ktheu me zërin që për vëshët e saj filloi të zbehej e zbehej.
......
U përmend disa orë më vonë dhe e gjeti veten në shtratin e një krevati.
Tashmë ato dy sy po e shihnin me aq keqardhje e dashuri sa një drithërimë i pushtoi gjithë trupin.
I lëmoi flokët e i puthi ballin.
-U bë shumë kohë që të shoh e shpesh më është dukur sikur më përndjek,i tha ajo.
Mund të më thuash cili je e cfarë kërkon prej meje?
-Unë jam burri yt...i tha ai,me tonin e zërit a thua se ish vërtetë.
-Po po,ai jam,i'a ktheu me një buzëqeshje të madhe në fytyrë.
Nuk të kujtohem aspak?
Ti nuk ke ndryshuar fare,ke po të njëjtët flokë.Po të njejtin shikim të pafajshëm.
Ishin sytë tu që më bënë të të njoh edhe pas kaq vitesh.Pyeta dhe administratorin e pallatit dhe të dhënat përkonin me ty.
Ajo e shihte e habitur dhe më në fund,një detaj e ktheu vite e vite pas...Në fëmijëri.
Ishte ajo shenjë që ai kishte tek balli.Ju kujtua se ajo vetë ja kishte bërë në një zënkë e sipër me të.
Ju kujtua edhe martesa që bënë si një lojë mes miqsh.
Për herë të parë,pas kaq vitesh ndjeu si të ishte në shtëpi.
Filloi të qante me dënesë e me lotët që i rridhnin në faqe,i thirri në emër .
-Albi...Nuk e mendoja se fati do të sillte ndonjëherë tek unë.Jo në këtë qytet kaq të madh.
-Jam këtu, vetëm për ty ,i tha ai.
Nuk je më vetëm...
© Ohana
Ishte një nga ato ditë të zymta,ku pavarësisht shiut që binte asaj i pëlqente shpesh të mbyllte çadrën e të lagej në piklat e tij.
Vetëm ato momente ndjente sikur të paktën diçka ishte e saja në këtë jetë.
Ishin pikat e shiut që jo rrallë herë puthnin lotët e saj.
U bë tri vite që ishte divorcuar.
Tri vjet që punonte gjatë gjithë ditës , thjesht që mos të mendonte.
Mos të mendonte dhunën që shumë herë fali për hir të dashurisë.
Mos mendonte për derën e familjes që ju përplas fytyrës kur më së shumti kishte nevojë.
Tri vite jetë pa një motiv për të jetuar.
I hodhi një vështrim pasqyrës e nuk i pëlqeu fare fytyra e mrrolur që pasqyrohej aty.
I veshi vetes një të atillë buzëqeshje,që kushdo që do e shihte do betohej se ishte e shtirur.
Hodhi flokët supeve,shfryhu lehtë e doli jashtë.
Në të dalë të pallatit ishin të njëjtat sy,që qartazi e kërkonin.
Aq sa e intrigonte prania e atij njeriu,aq edhe frikë ndjente.
Fundja, çfarë mund të kërkonte prej saj dikush që as ka marrë guximin t'i afrohet por vetëm e sheh nga larg?
Vendosi më në fund të ecë drejt tij,me një guxim paksa të ndrydhur.
Teksa mori drejtimin për nga njeriu misterioz,një dorë i shtrëngoi fort krahun.
Ishte ai,mankthi i gjithë këtyre viteve.
-Kur...Kur dole nga burgu?..E pyeti me zërin që i dridhej prej frike.
-Sapo dola,i tha ai.Erdha të mbaroj punën e lënë përgjysmë.
Bëri t'a tërhiqte nga flokët,por ato momente njeriu misterioz ju afrua e i qëlloi me sa fuqi kishte.
-Mos guxo t'a prekësh me dorë,i'a ktheu me zërin që për vëshët e saj filloi të zbehej e zbehej.
......
U përmend disa orë më vonë dhe e gjeti veten në shtratin e një krevati.
Tashmë ato dy sy po e shihnin me aq keqardhje e dashuri sa një drithërimë i pushtoi gjithë trupin.
I lëmoi flokët e i puthi ballin.
-U bë shumë kohë që të shoh e shpesh më është dukur sikur më përndjek,i tha ajo.
Mund të më thuash cili je e cfarë kërkon prej meje?
-Unë jam burri yt...i tha ai,me tonin e zërit a thua se ish vërtetë.
-Po po,ai jam,i'a ktheu me një buzëqeshje të madhe në fytyrë.
Nuk të kujtohem aspak?
Ti nuk ke ndryshuar fare,ke po të njëjtët flokë.Po të njejtin shikim të pafajshëm.
Ishin sytë tu që më bënë të të njoh edhe pas kaq vitesh.Pyeta dhe administratorin e pallatit dhe të dhënat përkonin me ty.
Ajo e shihte e habitur dhe më në fund,një detaj e ktheu vite e vite pas...Në fëmijëri.
Ishte ajo shenjë që ai kishte tek balli.Ju kujtua se ajo vetë ja kishte bërë në një zënkë e sipër me të.
Ju kujtua edhe martesa që bënë si një lojë mes miqsh.
Për herë të parë,pas kaq vitesh ndjeu si të ishte në shtëpi.
Filloi të qante me dënesë e me lotët që i rridhnin në faqe,i thirri në emër .
-Albi...Nuk e mendoja se fati do të sillte ndonjëherë tek unë.Jo në këtë qytet kaq të madh.
-Jam këtu, vetëm për ty ,i tha ai.
Nuk je më vetëm...
© Ohana
Sa i dua njerëzit e thjeshtë.
Të lënduarit, të padrejtët, të shtypurit, të shëmtuarit, të kompleksuarit, të varfërit, të sëmurët, kurvarët, të burgosurit,
të gjithë ata që "bota" i kalon dhe nuk i llogarit.
Flas me ta, shkruaj për ta dhe ata më mbështesin në momentet e mia të vetmisë.
Edhe nëse nuk e dinë.
Uh! Zoti im, më jep më shumë fuqi dhe më shumë talente dhe jo vetëm muzikën dhe tekstin. Por, kjo armë e vogël sekrete që hoqe dorë, së pari për t'ju afruar e pastaj, ndoshta sepse në këtë mënyrë unë bëj pak ndryshim dhe u jap pak kurajo atyre që dëgjojnë.
Faleminderit, besoj në ju, ju ndjek, ju dua.
Më fal për gjithçka.
Mbroni veten dhe dërgoni engjëjt tuaj, pranë gjithë këtyre njerëzve.
Ndihmoji, ngushëlloji Tregoji që je aty, afër tyre
Unë thjesht nuk mund të shkoj diku tjetër ti më do mua. Po filloj ta kuptoj.
U bëftë vullneti yt
Dhe nëse nuk të shohin, kjo ndodh sepse ti i mban fort në krahët e Tu.
Stamatis Spanoudakis
Të lënduarit, të padrejtët, të shtypurit, të shëmtuarit, të kompleksuarit, të varfërit, të sëmurët, kurvarët, të burgosurit,
të gjithë ata që "bota" i kalon dhe nuk i llogarit.
Flas me ta, shkruaj për ta dhe ata më mbështesin në momentet e mia të vetmisë.
Edhe nëse nuk e dinë.
Uh! Zoti im, më jep më shumë fuqi dhe më shumë talente dhe jo vetëm muzikën dhe tekstin. Por, kjo armë e vogël sekrete që hoqe dorë, së pari për t'ju afruar e pastaj, ndoshta sepse në këtë mënyrë unë bëj pak ndryshim dhe u jap pak kurajo atyre që dëgjojnë.
Faleminderit, besoj në ju, ju ndjek, ju dua.
Më fal për gjithçka.
Mbroni veten dhe dërgoni engjëjt tuaj, pranë gjithë këtyre njerëzve.
Ndihmoji, ngushëlloji Tregoji që je aty, afër tyre
Unë thjesht nuk mund të shkoj diku tjetër ti më do mua. Po filloj ta kuptoj.
U bëftë vullneti yt
Dhe nëse nuk të shohin, kjo ndodh sepse ti i mban fort në krahët e Tu.
Stamatis Spanoudakis
Kurrë mos thuaj që e dashuron dikë, nëse nuk i ke parë kurrë zemërimin, zakonet e këqija, besimet absurde dhe kontradiktat që ka.
Të gjithë mund ta duan bukurinë e perëndimit të diellit, gëzimin, të mirën, argëtimin, pozitivitetin e tjetrit, por vetëm disa janë të aftë të duan edhe anët negative, kaosin dhe shkatërrimin.
Kur i pranon dikujt anët e këqija, atëherë e don me të vërtetë.....
Të gjithë mund ta duan bukurinë e perëndimit të diellit, gëzimin, të mirën, argëtimin, pozitivitetin e tjetrit, por vetëm disa janë të aftë të duan edhe anët negative, kaosin dhe shkatërrimin.
Kur i pranon dikujt anët e këqija, atëherë e don me të vërtetë.....
Unë ndonjëherë harrojqë jam krijuar për Gëzim.
Mendja ime është shumë e zënë.
Zemra ime është shumë e rëndë
që unë të mbaj mend
që kam qenë
thirrur për të kërcyer
vallëzimi i shenjtë i jetës.
Jam krijuar për të buzëqeshur
Të dashurosh
Për t'u ngritur
Dhe për të ngritur të tjerët.
O’ i shenjtë
Zhvish këmbët e mia
nga gjithë ai kurth
Çliroje shpirtin tim.
Se ne mund të
Kërcejme
dhe se vallëzimi ynë
mund të jetë infektuese
Rumi
@Irini te pres ketu Agapi
Te jesh i lire
Kur nje dite te zgjoheni ne mengjes dhe te mendoni…
Kush jam une? Per ke jam une? Perse jam une? A jam i/e lumtur?
Dije se ti je prona me e shtrenjte e vetes tende, ti nuk je cfare dukesh nga jashte, pamja e jashtme trupi yt, eshte nje taksi qe shpirti yt ka marre per te pershkuar kte bote.
Sje ketu per tju binur askujt, bej shpirtin tend te lumtur, bej ate qe ti do, shkruaji atij personi qe ke ne mendje, beje diten tende tja vleje. Mos rri korridoreve te pasigurise dhe frikes ne mendjen tende, hape dritaren e zemres te maresh fryme.
Mendo per nje moment sa pak vlere kane ato cfare te tjeret thone per ty.
Fundja kush e di me mir se ti se kush je ti.
Lumturia nuk eshte fat dhe as e diktuar nga dikush tjeter per ty.
Ne kte bote nuk ka lumturi, jane vetem copeza te saj qe duhet ti mbledhesh.
Nje keshille si te shijosh jeten?
Sigurisht…
Kur qan, qaj deri sa te nxjerresh te keqen
Kur qesh, qesh maksimumin tend
Sekreti eshte qe cdo gje qe ben ne ate moment, ta besh 100%.
Enjoy everything to the fullest
Kur nje dite te zgjoheni ne mengjes dhe te mendoni…
Kush jam une? Per ke jam une? Perse jam une? A jam i/e lumtur?
Dije se ti je prona me e shtrenjte e vetes tende, ti nuk je cfare dukesh nga jashte, pamja e jashtme trupi yt, eshte nje taksi qe shpirti yt ka marre per te pershkuar kte bote.
Sje ketu per tju binur askujt, bej shpirtin tend te lumtur, bej ate qe ti do, shkruaji atij personi qe ke ne mendje, beje diten tende tja vleje. Mos rri korridoreve te pasigurise dhe frikes ne mendjen tende, hape dritaren e zemres te maresh fryme.
Mendo per nje moment sa pak vlere kane ato cfare te tjeret thone per ty.
Fundja kush e di me mir se ti se kush je ti.
Lumturia nuk eshte fat dhe as e diktuar nga dikush tjeter per ty.
Ne kte bote nuk ka lumturi, jane vetem copeza te saj qe duhet ti mbledhesh.
Nje keshille si te shijosh jeten?
Sigurisht…
Kur qan, qaj deri sa te nxjerresh te keqen
Kur qesh, qesh maksimumin tend
Sekreti eshte qe cdo gje qe ben ne ate moment, ta besh 100%.
Enjoy everything to the fullest
Special
Faleminderit tySpecial
Netët në të cilat lufton më së miri janë ato netë kur të gjitha armët janë të drejtuara drejt teje, kur të gjithë zërat flasin fyerjet e tyre ndërsa gjumi zbehet.
Netët në të cilat lufton më së miri janë ato netë kur arsyeja godet vetë thelbin, kur qerrja triumfale e errësirës të rrethon.
Netët në të cilat lufton më së miri janë ato netë kur të qeshurat e të çmendurve mbushin hapësirën, kur puthja e vdekjes shihet si dashuri.
Netët në të cilat lufton më së miri janë ato netë kur loja bëhet me hile, kur turma po e kërkon gjakun tënd.
Netët në të cilat lufton më së miri janë ato netë kur përzë nga koka mijëra të poshtër, kur ngrihesh kundër të pamundurës, kur bëhesh vëlla me motrën e gëzimit dhe vazhdon pa çarë kokën.
~𝐯𝐢𝐚 𝐂𝐇𝐀𝐑𝐋𝐄𝐒 𝐁𝐔𝐊𝐎𝐖𝐒𝐊𝐈
Netët në të cilat lufton më së miri janë ato netë kur arsyeja godet vetë thelbin, kur qerrja triumfale e errësirës të rrethon.
Netët në të cilat lufton më së miri janë ato netë kur të qeshurat e të çmendurve mbushin hapësirën, kur puthja e vdekjes shihet si dashuri.
Netët në të cilat lufton më së miri janë ato netë kur loja bëhet me hile, kur turma po e kërkon gjakun tënd.
Netët në të cilat lufton më së miri janë ato netë kur përzë nga koka mijëra të poshtër, kur ngrihesh kundër të pamundurës, kur bëhesh vëlla me motrën e gëzimit dhe vazhdon pa çarë kokën.
~𝐯𝐢𝐚 𝐂𝐇𝐀𝐑𝐋𝐄𝐒 𝐁𝐔𝐊𝐎𝐖𝐒𝐊𝐈
" Të gjithë jemi të dëmtuar. Të gjithë jemi lënduar. Të gjithëve na është dashur të marrim mësime të dhimbshme. Të gjithë po rikuperohemi nga ndonjë gabim, humbje, tradhti, abuzim, padrejtësi apo fatkeqësi. E gjithë jeta është një proces rimëkëmbjeje që nuk mbaron kurrë.
Secili duhet të gjejmë mënyra për të pranuar dhe lëvizur përmes dhimbjes dhe për të marrë veten përsëri. Për çdo pikë hidhërimi, depresioni, dyshimi ose dëshpërimi ka një mbrapsht drejt rinovimit që vjen tek ju në kohë. Secila tragjedi është një njoftim se disa të mira me të vërtetë do të vijnë në kohë. Ji i durueshëm me veten"
Bryant McGill
Secili duhet të gjejmë mënyra për të pranuar dhe lëvizur përmes dhimbjes dhe për të marrë veten përsëri. Për çdo pikë hidhërimi, depresioni, dyshimi ose dëshpërimi ka një mbrapsht drejt rinovimit që vjen tek ju në kohë. Secila tragjedi është një njoftim se disa të mira me të vërtetë do të vijnë në kohë. Ji i durueshëm me veten"
Bryant McGill
