Nëse kjo analizë do shoqërohej pa emoji llapiste do ishte më serioze dhe e bukur.1—Nënë, besoj është shkruar me rastin e 8-marsit. Ka shumë pesimizëm, trishtim, dhimbje, ndjesi faji, emocione të errëta dhe pa ngjyra. Ndoshta sjam unë i azhornuar me këtë ndjeshmëri, por besoj që të flasësh për nënën duhet të jehojnë ndjenjat, ngjyrimet emocionale, buzëqeshja, dashuria në shkallën sipërore. Sado ta kesh lënduar nënën dhe të ndihesh në faj në sytë e saj je perfeksioni. Edhe vetë nëna pot ë lexonte këto fjalë do trishtohej.
Madje mund mos të të jepte as votën
2—Pesimizëm, trishtim, dhimbje, vuajtje, mungesë besimi, mungesë force. Duket sikur e ka rrënuar krejtësisht kjo dashuri dhe e ka lënë nën mëshirën e mendimeve e ndjenjave për atë. Sido që të jetë pranvera do vij, lulet sërish do të celin. Pavarsisht zemrës të bërë shkrumb dhe hi njeriu e gjen forcën dhe optimizmin, zgjedh aleat kohën dhe fillon të mendojë se gjithmonë ja del.
Buzëqesh gjithmone dhe pse mund të jetë një buzëqeshje trishtuar, sepse më e trishtuar se një buzëqeshje trishtuar, është trishtimi mos diturit të qeshësh
3—Nisur bukur, me fjalë të thjeshta por optimiste dhe të ngrohta. Më pas kalon në një kontradiksion, i ngrohet shpirti në fillim pastaj jeton si një kallkan. Më pas avancon në kohë dhe kalon tek vera. Siduket sja mbushi mendjen pranvera dhe i pelqen vera e bregdeti se ka femra të zhveshura që luajnë me dallgët
Pastaj bën regres dhe kthehet sërish në pranverë ndërkohë qe kishte një progress të fshehur.
Më pëlqen durimi, pandryshueshmëria, shpirti i pastër dhe mendimet në lëndinën e celur.
Ke përdorur fjalën KAZAN, duket që je socialist i thekur me Edi Ramën
4—Nis me një thuajse premtim, pastaj vazhdon në pritje dhe siduket u lodh nga pritja dhe përfundon në gjumë. Vjen postieria dhe is jell njoftimin se ka ardhur pranvera
I dashuron të dyja dhe stinën dhe atë, lum ti o pasha, mish ne hell e mbaj dy gra
5—Aktualitet, por kalimi nga brohoritjet e fëmijëve dhe dhe ngjyrat e luleve në situatë lufte nuk është përshkallëzuar si duhet. Shpaloset një rebelim i brendshëm ndaj padrejtësive dhe një mungesë force për ta frenuar këtë. Aktualitet i përshkruar me nota të forta rebelizmi, ndjenja te ndrydhura dhe të shtypura.
Sorry, thjesht mendimi im që askush tjetër përvec meje nuk i merr për bazë. Mbase jam i gabuar në gjykimet e mia por thjesht kështu e mendova. Kur kemi dy data madhore në ndjenja si ajo e gruas dhe pranverës do preferoja të shmangeshin dhimbjet, trishtimet, pesimizmat, frikërat etj etj dhe të mbushej me ngjyra, me ndjenja të forta cliruese dhe motivuese, të frymëzoheshim me optimizëm dhe të mbusheshim plot ngjyra dhe dashuri.
Respekt për të gjithë ju!
( kuptoj që bëhet në sensin që dërguesit mos ti marrin personale)
Do ndalem vetëm te pika e pesimizmit
Është një lloj "ankese" nga të gjithë.
A nuk mendon se vetë jetesa, kushtet, rrethanat, ambjenti, globalizmi, mungesa, mungesa e punësimit, lekut etj nuk janë elementë pesimizmi ?
A nuk mendon se po kalojmë një KRIZË emocionale e financiare?
Të gjithë e duan nënën, femrën, pranverën, në forma të ndryshme por shkrimet jo domosdoshmërisht janë pesimiste..
Nisur nga vetja; unë frymëzohem kur bie shi, kur kam mungesë dozash shpirtërore, kur më vrasin qënien etj..
Nuk ulem ti shkruaj të bukurës.
Madje cilës të bukur?
Dhe kur mbyll sytë për të fantazuar i thua vetes" zgjohu" jetohet vetëm në ëndrra, libra, filma, këngë, poezi..
Jemi personazhë ëndrrash
Ku dua të dal? Që je dhe ti që i shkruan dashurisë: më mungon, jo kështu po ashtu. Pra/ eshte e pashmangshme i gjithë ky kaos pesimismi në qënien e njeriut.
