Kohë paradoksesh
• Jetojmë në një kohë ku, në emër të moralit, flasin të pamoralshmit;
• Ku të papunët e të varfërit mbushin kafenetë;
• Ku të diplomuarit janë të papunë, ndërsa ata pa diploma punojnë;
• Ku kemi shumë universitete e shumë pak dije;
• Ku politikanet e korruptuar flasin kundër korrupsionit;
• Ku shteti, në vend te luftoje korrupsionin, e mbron atë, pikërisht me mekanizmat që ka krijuar për të luftuar;
• Ku lulëzon kleptokracia, ashtu siç lulëzojnë lulet në pranverë;
• Ku politikanët pasurohen brenda natës, kurse qytetarët marrin rrugën e vuajtjeve;
• Ku bëhesh kryetar komune, por nuk din të shkruash asnjë fjalim;
• Ku kryetarët e komunave, në vend që të jenë shembull, vjedhin fjalimet e njëri-tjetrit;
• Ku bëhesh akademik dhe i diteshëm, duke vjedhur në Wikipedia e në Google;
• Ku plagjiatura nuk konsiderohet krim akademik, por zotësi akademike;
• Ku gjyqtarët në vend se të jenë të pavarur në vendimet e tyre, ata janë të pavarur nga ligji;
• Ku drejtësia nuk kërcënon me ligjin e arsyes, por kërcënon me ligjin e korrupsionit;
• Ku mediat, në vend që të jenë makth për politikanet, politikanet janë makth për mediat;
• Ku, në vend qe politikanet të varen nga mediat dhe të jetojnë nën presionin e tyre, mediat varen nga politikanet dhe punojnë nën presionin e tyre;
• Ku pagat mujore të deputeteve janë më të mëdha se pagat vjetore të qytetarëve;
• Ku për t’u punësuar nuk kërkohen kritere, por libreza të partive politike;
• Ku kriteri i vetëm për tu punësuar një femër nuk është dija, po bukuria;
• Ku në Ditën ndërkombëtare të punës, punëtoret nuk protestojnë, por festojnë;
• Ku pakicat privilegjohen, ndërsa shumica diskriminohet;
• Ku për kapjen e shtetit flasin vete kapësit e tij;
• Ku protestuesit i japin ultimatum Policisë, në vend qe Policia t’u japë ultimatum protestuesve;
• Ku kemi shumë spitale, ama shume pak shëndet;
• Ku pasuria po shtohet, e varfëria po rritet;
• Ku më shumë kemi shoqëri virtuale sesa shoqëri reale;
• Ku këngëtarët nuk dëgjohen, por shikohen;
• Ku civilizimi matet me lakuriqësi;
• Ku shkollat janë shndërruar në vendtakime për dashuri;
• Ku të gjithë thonë se nuk është e rëndësishme paraja, ama të gjithë vrapojnë pas parasë;
• Ku sinqeriteti dhe ndershmëria janë në defiçit, ndërsa hipokrizia ka arritur kulmin.
• Jetojmë në një kohë ku, në emër të moralit, flasin të pamoralshmit;
• Ku të papunët e të varfërit mbushin kafenetë;
• Ku të diplomuarit janë të papunë, ndërsa ata pa diploma punojnë;
• Ku kemi shumë universitete e shumë pak dije;
• Ku politikanet e korruptuar flasin kundër korrupsionit;
• Ku shteti, në vend te luftoje korrupsionin, e mbron atë, pikërisht me mekanizmat që ka krijuar për të luftuar;
• Ku lulëzon kleptokracia, ashtu siç lulëzojnë lulet në pranverë;
• Ku politikanët pasurohen brenda natës, kurse qytetarët marrin rrugën e vuajtjeve;
• Ku bëhesh kryetar komune, por nuk din të shkruash asnjë fjalim;
• Ku kryetarët e komunave, në vend që të jenë shembull, vjedhin fjalimet e njëri-tjetrit;
• Ku bëhesh akademik dhe i diteshëm, duke vjedhur në Wikipedia e në Google;
• Ku plagjiatura nuk konsiderohet krim akademik, por zotësi akademike;
• Ku gjyqtarët në vend se të jenë të pavarur në vendimet e tyre, ata janë të pavarur nga ligji;
• Ku drejtësia nuk kërcënon me ligjin e arsyes, por kërcënon me ligjin e korrupsionit;
• Ku mediat, në vend që të jenë makth për politikanet, politikanet janë makth për mediat;
• Ku, në vend qe politikanet të varen nga mediat dhe të jetojnë nën presionin e tyre, mediat varen nga politikanet dhe punojnë nën presionin e tyre;
• Ku pagat mujore të deputeteve janë më të mëdha se pagat vjetore të qytetarëve;
• Ku për t’u punësuar nuk kërkohen kritere, por libreza të partive politike;
• Ku kriteri i vetëm për tu punësuar një femër nuk është dija, po bukuria;
• Ku në Ditën ndërkombëtare të punës, punëtoret nuk protestojnë, por festojnë;
• Ku pakicat privilegjohen, ndërsa shumica diskriminohet;
• Ku për kapjen e shtetit flasin vete kapësit e tij;
• Ku protestuesit i japin ultimatum Policisë, në vend qe Policia t’u japë ultimatum protestuesve;
• Ku kemi shumë spitale, ama shume pak shëndet;
• Ku pasuria po shtohet, e varfëria po rritet;
• Ku më shumë kemi shoqëri virtuale sesa shoqëri reale;
• Ku këngëtarët nuk dëgjohen, por shikohen;
• Ku civilizimi matet me lakuriqësi;
• Ku shkollat janë shndërruar në vendtakime për dashuri;
• Ku të gjithë thonë se nuk është e rëndësishme paraja, ama të gjithë vrapojnë pas parasë;
• Ku sinqeriteti dhe ndershmëria janë në defiçit, ndërsa hipokrizia ka arritur kulmin.
